Mediolan
Mediolan to drugie co do wielkości po Rzymie miasto Włoch, położone na skraju Niziny Padańskiej u podnóża Alp. Architektonicznie kompletnie niekonsekwentne, mimo starań mieszkańców jego wygląd to istna mieszanka stylów. Do najważniejszych zabytków Mediolanu należy Katedra Narodzin św. Marii (Duomo di Milan), trzeci co do wielkości kościół w Europie (157 metrów długości i 92 szerokości). Budowę katedry rozpoczęto w 1386 roku stanowiąc arcydzieło architektury gotyckiej z marmuru. Bez wątpienia jest to "duchowe centrum Mediolanu". Ozdobiona witrażami prezentującymi sceny biblijne Katedra zachwyca prostym i majestatycznym wnętrzem z bogatą ornamentyką oraz licznymi marmurowymi wieżyczkami i posągami ze wszystkich epok. Dużą atrakcją jest wjazd widną na dach katedry, skąd roztacza panorama Mediolanu z widokiem nawet na Alpy. Na zewnątrz świątynię zdobi 2245 figur, 135 sterczyn, oraz około kilometra maswerków. Umieszczony zegar słoneczny w nawie przy wejściu jest największy na świecie.
Innego tyu zabytkiem Mediolanu jest Castello Sforezco (Zamek rodu Sforzów), twierdza i rezydencja rodziny Sforzów, despotycznych władców Mediolanu z XV w. Zbudowany w 1450 roku, następnie wielokrotnie przebudowywany. Po 1896 roku urządzono w nim Muzeum Miejskie, w którym zobaczyć można m.in. Pietę Rondanini Michała Anioła, oraz Codex Tivulzianus Leonarda da Vinci. W mieszkalnej części zamku znajdują się zbiory sztuki starożytnej np. Mauzoleum Bernabo Viscontiego oraz nagrobek Gastona de Fox.
Do najbardziej znanych zabytków Mediolanu należy także Galeria Vittorio Emanuele II przedstawicielka stylu neoklasycyzmu. Jej autorem był Giuseppe Mengoni. Umiejscowiona w północnej części Piazza del Duomo, zbudowana w latach 1865-77, wzniesiona na planie krzyża, ze szklanym, arkadowym dachem stanowi wytworną galerię handlową. Swoją nazwę uzyskała na cześć Vittorio Emanuele II, pierwszego króla zjednoczonych Włoch.
Mediolan to również centrum teatru operowego z najsłynniejszym na świecie teatrem La Scala. Gmach teatru zaprojektowany został przez Giuseppe Piermarini i wzniesiony w latach 1776-1778 w stylu klasycystycznym. Nazwa teatru pochodzi od nazwiska księżnej Beatrycze Reginy Della Scala. W teatrze tym wystawiano m. in. takie opery jak: Otella Verdiego, Norma Belliniego, Madame Butterfly Pucciniego. Dawniej mieścił 3 tys. widzów, obecnie mieści aż 3600 osób, niegdyś iluminowany świecami posiadał 5 wieńców lóż, z których każda była inna. Przedstawienie inauguracyjne -opera Saleriego- L'Europa riconosciuta odbyło się 3 sierpnia 1778r.