Florencja

Florencja to jedno z miast Toskanii, najbardziej zielonego regionu Włoch. Miasto posiada wiele zabytków a do najbardziej znanych należy Kościół Santa Croce (Św. Krzyża), najprawdopodobniej zaprojektowany przez Arnolfo di Cambio w XIVw, jednakże budowla była wielokrotnie rozbudowywana i przebudowywana. Neogotycka fasada zwieńczona trzema tympanonami została zaprojektowana przez N. Matasa dopiero w XIX wieku. Trójnawowa, gotycka bazylika została posiada  plan krzyża egipskiego (w kształcie litery T). Na przedłużeniu nawy głównej znajduje się Główna Kaplica Capella Maggiore z freskami przedstawiającymi Legendą o Św. Krzyżu namalowanymi przez Agnola Gaddiego w 1380. W nawie środkowej, po prawej stronie, znajduje się piętnastowieczna ambona Bernadetta da Maiano. Co ciekawe całą posadzkę przykrywają kamienne płyty nagrobne. Kościół Santa Croce stał się miejscem spoczynku między innymi Michała Anioła, Dante'go Alghieri (cenotaf), jak też Galileusza. Z tego powodu często bywa nazywany Panteonem. Kościół został konsekrowany przez papieża Eugeniusza IV w 1443 r.

Katedra Santa Maria del Fiore to kolejna świątynia zabytkowa Florencji, zbudowana  w miejscu wcześniejszego kościoła, którą to budowę rozpoczęto w 1296r. Kościół konsekrowano w 1436. Konkurs na projekt kopuły wygrał Filippo Brunelleschi, natomiast w 1578 zburzono nigdy nieukończoną elewację i dopiero w 1871 r. projekt Emilia de Fabris w stylu neogotyku uzyskał akceptację fundatorów. Wnętrze świątyni ma długość 153,0 m, szerokość naw to 38,0 m, a na wysokości prezbiterium wraz z przyległymi apsydami - 90,0 m. Plan bazyliki swoim kształtem zbliżony jest do planu krzyża łacińskiego, w którym miejsce transeptu zajmuje ośmiokątne prezbiterium otoczone trzema apsydami. Charakterystyczna czerwona bryła sklepienia przykrywającego wschodnią część kościoła jest widziana z bardzo daleka. Przekrycie zostało zaprojektowane na planie ośmiokąta o rozpiętości 45,4 m i jest większe od kopuły rzymskiego Panteonu, ma wysokość aż 70,0 m bez uwzględnienia latarni. Jest to nowatorskie rozwiązanie, które na stałe weszło do historii architektury. 

Baptysterium San Giovanni stanowi najstarszy budynek przy Piazza San Giovanni we Florencji,  zaplanowane na planie ośmioboku z półkolistą absydą. W XI – XIII wieku, w okresie romańskim została przebudowana uzyskując zachowany po dziś dzień wygląd. Ściany zewnętrzne pokryto okładziną z białego i zielonego marmuru, a posadzkę zdobią barwne płyty kamienne ułożone w geometryczne wzory. Cały budynek pokrywa namiotowy dach z 1128 r. zwieńczony latarnią pochodzącą z 1150 r.  Łuk tęczowy i wewnętrzną powierzchnię dachu zdobią mozaiki z XIII wieku. W baptysterium znajduje się nagrobek antypapieża Jana XXIII, dwa sarkofagi rzymskie oraz sarkofag biskupa Ranieri.Do wnętrza Baptysterium prowadzi troje drzwi z brązu. 

Drzwi Raju (Rajskie Wrota) to dzieło Lorenzo Ghiberti, powstałe w latach 1425 – 1450 które zostało umiejscowione po wschodniej stronie Baptysterium San Giovanni. Nazwa Drzwi Raju została nadana przez Michała Anioła. Brązowe drzwi mają skrzydła podzielone na 10 kwater, w których artysta zamieścił płaskorzeźby przedstawiające sceny ze Starego Testamentu. Drzwi z czasem pokryły się czarną  patyną przez co zdemontowane zostały do restauracji, a w wejściu umieszczono ich wierną kopię. Aktualnie oryginał drzwi znajduje się w Museo dell’Opera del Duomo, również we Florencji.

 

Zdjęcia: