Tama w Asuanie jest jedną z dwóch zapór na Nilu. Mierzy 3.6 km długości i 111 m wysokości. Na jednym z jej końców znajduje się pomnik przyjaźni egipsko-radzieckiej kształtem przypominajacy kwiat lotosu. Wewnątrz Tamy mieści się także elektrownia. W pierwszych latach zapewniała ona tyle energi, że wystarczało aby zasilić cały kraj. Później wraz z rozwojem przemysłu udział ten zmalał do kilkunastu procent obecnie. Umożliwiła takżę regulację Nilu co pozwoliło zmniejszyć efekty powodzi ale również zapobieganiu susz. 

Jednakże budowa Tamy to również problemy. Przede wszystkim trzeba było przesiedlić dużą ilość ludzi. Dodatkowo Tama zatrzymuje bardzo żyzne namuły, co powoduje jałowienie gleby przy brzegach Nilu. Ma również ujemny wpływ na poziom zarybienia rzeki. Piasek i muł ujemnie wpływają na działanie elektrowni i umieszczonych tam urządzeń, co zwiększa koszty działania elektrowni.

Tamę wybudowano w 1946 roku. W późniejszych latach kilkukrotnie ją przebudowywano. Jednak i te okazały się niewystarczające, dlatego w 1952 roku rozpoczęto planowanie budowy Wysokiej Tamy. Budowę pomagał wznieść uwczesny ZSRR oferujać pomoc finansową i inżynierską. Budowę rozpoczęto w 1960 roku, a ukończono 11 lat później, 21 lipca 1971 roku. W ten sposób powstało jezioro Nasera.

Powstanie jeziora zagrażało zalaniem wielu zabytków, toteż UNESCO zdecydowało o przeniesieniu zagrożonych zabytków do wyżej położonych miejsc (m. in. Aby Simbel).