Pałac Wersalski

Nieopodal Paryżą lezy Wersal, do dziś niewielka miejscowość, która sławna jest z Pałacu wersalskiego, który został wzniesiony w latach 1661-1715. Zaczątkiem wspaniałej rezydencji królewskiej był pałacyk myśliwski Ludwika XIII, który został rozbudowany przez Ludwika XIV . Zgodnie z radą doradców miał to być jakby baśniowy "Pałac Słońca" (Palais du Soleil), w ogrodzie zainstalowano liczne fontanny i rzeźby przedstawiające historię Apolla, antycznego boga słońca,   Charles Perrault, słynny autor bajek, zainicjował budowę Groty, przypominającą mityczną morską grotę słońca, gdzie słońce miało wypoczywać po zmierzchu. Pawilon Groty powstał na północ od pałacu, bajecznie wykończony wewnątrz różnokolorowymi muszlami, kamieniami morskimi i lustrami specjalnie dla Króla Słońce. Sam Pałac projektowali architekci królewscy Louis de Vau i Jules Hardouin-Mansart, natomiast ogrody Andre Le Notre. W 1682 r. do Wersalu został sprowadzony rząd, tym samym Wersal przejął od Paryża rolę stolicy Francji, jednak okres świetności Wersalu kończy się 6 października 1789r., kiedy to król wrócił do Paryża i dopiero za panowania Ludwika Filipa I pałac wersalski został odnowiony i przekształcony w 1833 roku na Muzeum Historii Francji, gdzie zgromadzone zostały obrazy i rzeźby ilustrujące najsłynniejsze momenty w historii Francji.

Z czasem Wersal stał się sceną koronacji Wilhelma I Hohenzollerna na cesarza Niemiec, również to tutaj proklamowano Republikę Francuską, a w 1919 r. podpisano traktat pokojowy z Niemcami (traktat wersalski). Pałac stanowi najwspanialszą budowlę barokową, złożoną z dwóch kondygnacji, dolnej zakończonej łukami i górnej z pasem filarów, pilastrów i wysokich okien. Całość wieńczy balustradowa attyka. Przed samym pałacem znajduje się obszerny, półkolisty plac (Place d`Armes). Ponadto budowla ta posiada trzy dziedzińce: Cour des Ministres (Dziedziniec Ministrów) z konnym posągiem Ludwika XIV, Cour Royale (Dziedziniec Królewski) i Cour de Marbre (Dziedziniec Marmurowy) z częścią zabudowań stanowiących zaczątek Pałacyku Ludwika XIII z białego kamienia, przeplatanego czerwoną cegłą. Wartą zobaczenia jest monumentalna, bo o długości 74 metrów Galeria Zwierciadlana, w której 17 półowalnych luster odbija światło padające z przeciwległych okien, tworząc o zmierzchu efekt płomieni.

Najsłynniejsza fasada pałacowa ma 560 m długości i wychodzi na przepiękny ogród we francuskim stylu, uważany za pierwowzór ów stylu. Zajmuje on powierzchnię 250 akrów i stanowi integralną część pałacu.  Ogród powstał na geometrycznym planie, u stóp centralnego tarasu w basenie Latony  znajduje się arcydzieło Mary`ego ukazujące boginię z synem Apollonem i córką Dianą. Za basenem Latony rozciąga się długa Aleja Tapis-Vert (zielonych dywanów), która prowadzi do basenu Apollina, w którym rydwan ciągniony przez cztery konie wynurza się władczo z wody, zaś Trytony dmuchają w muszle oznajmiając nadejście boga. Ogród jest pełen mniejszych rzeźb i fontann, które dodają mu uroku, chętnie odwiedzany przez turystów, od czasów królewskich, kiedy to król zezwalał na odwiedziny każdemu, a jedynym wymogiem było przyzwoite odzienie i zachowanie.

Zdjęcia: