Pekin

Odwiedzając turystycznie Chiny trudno nie trafić do Pekinu, który jest stolicą i drugim co do wielkości, po Szanghaju, miastem Chin. Liczy około 7,5 miliona mieszkańców w samym mieście Pekin, do którego przylegaja mniejsze miejscowości w ramach aglomeracji miejskiej.  Miasto położone jest w północno-wschodnich Chinach, na północnym krańcu Niziny Chińskiej w odległości 160 km od Morza Żółtego. Pekin pełni funkcję największego ośrodka politycznego, oświatowego i kulturalnego kraju, będąc zarazem nowoczesną metropolią kryjącą w sobie najstarsze zabytki Chin. Został założony około 700r.p.n.e. przez dynastię Zhou. Swoją nazwę Pekin tj. „Północne miasto” nadano mu w 1420 roku. Pod względem urbanistycznym miasto nie posiada wyraźnego centrum. Dzieli się na trzy koncentryczne kręgi. Najstarsza część Pekinu nazywana jest miastem Wewnętrznym albo Tatarskim. Ulice wytyczone są prosto i przecinają się pod kątem prostym. Oś symetrii miasta stanowi linia północ – południe. W południowej części Miasta Wewnętrznego leży tzw. Zakazane Miasto – zamknięty obszar otoczony murem o wysokości 11 m.


Poza Zakazanym miastem warto zobaczyć również plac Tiananmen, który reprezentuje serce stolicy Chin. Zajmuje obszar 50 hektarów i jest największym placem na świecie. W przeszłości stanowił niejako łącznik przez  południowe wrota Placu Tiananmen które leżą na tym samym południku co Wrota Niebiańskiego Spokoju pomiędzy cesarskim miastem a obszarem zamieszkanym przez zwykłych ludzi. W 1989r. na placu Tiananmen miał miejsce masowy protest młodzieży przeciwko rządowi. Setki tysięcy chińskich studentów i intelektualiści przebywali na Tiananmen przez kilka dni aby zademonstrować swój przeciw, domagali się demokratyzacji życia. 4 czerwca wojsko rozgromiło demonstrację, polała się krew wielu niewinnych ofiar. Obecnie w samym środku Placu stoi pomnik w kształcie iglicy. Monument ten przestawia inskrypcje Mao Zedong i Zhou Enlai a także historie chińskiej rewolucji.


Zakazane Miasto obejmuje kompleks dawnego pałacu cesarskiego dynastii Ming i Qing, zbudowano go w latach 1406-1420. Po ustanowieniu republiki w 1912roku, część zewnętrzną Zakazanego Miasta udostępniono jako muzeum, w części wewnętrznej do roku 1924r. nadal mieszkał cesarz. Południowym wejściem jest Brama Południkowa; za nią znajduje się brama Brama Najwyższej Harmonii, za którą z kolei znajduje się centrum pałacu, a zarazem administracyjne i ceremonialne centrum Cesarstwa: kompleks trzech hal tronowych, utrzymane są w szczęśliwych w chińskiej symbolice kolorach: czerwonym (ściany i kolumny) i żółtozłotym (dachy), charakterystyczny odcień dachówki zastrzeżony dla pałaców cesarskich.  Jedna z atrakcji historycznych Pekinu jest także Yiheyuan (Pałac Letni) stanowiący kompleks parkowo-pałacowy, miejsce letniego odpoczynku cesarzy chińskich. Centralnym punktem Yiheyuanu jest Wzgórze Długowieczności (Wanshoushan, 60 m wysokości) oraz sztuczne jezioro Kunming, które zajmuje powierzchnię 2,2 km². Nazwa Yiheyuan oznacza dosłownie Ogród Pielęgnowania Harmonii. Dzieje Yiheyuanu zaczynają się w 1750 roku, kiedy to dla uczczenia 70 rocznicy urodzin swojej matki cesarz Qianlong rozkazał utworzyć w tym miejscu rezydencję o nazwie Ogród Czystych Fal. Pogłębiono i poszerzono wówczas jezioro, nadając mu nazwę Kunming. Ziemia wybrana do wykopania jeziora posłużyła do usypania Wzgórza Długowieczności.


Świątynia Nieba uważana jest za świątynie taonistyczną, początkowo nazywana Świątynią Nieba i Ziemi, wzniesiona między 1406 a 1420 rokiem. W skład kompleksu wchodzą trzy główne zabudowania: Pawilon Modlitwy o Urodzaj wykonany w całości z drewna, bez użycia gwoździ. Świątynia ma średnicę 32 metrów i wysokość 38 metrów, wieńczy ją potrójny dach z błękitnych dachówek symbolizujących Niebo. Sklepienie podtrzymywane jest przez 28 bogato zdobionych kolumnach. Drugim zabudowaniem jest  Cesarskie Sklepienie Nieba - mniejsza świątynia na planie koła, położona po południowej stronie Czerwonego Mostu, również z drewna. Dach pokryty ma granatowymi kafelkami. Jej konstrukcja stoi na jednopoziomowej marmurowej podstawie, natomiast przed nią znajduje się zakrzywiona Ściana Szeptów (Słowa wypowiedziane szeptem przy jednym jej krańcu słychać ponoć dobrze na drugim).  Trzecim elementem całości jest Okrągły Ołtarz, najświętsze miejsce kompleksu, gdzie cesarz odprawiał modły o urodzaj i składał niegdyś ofiary. Stanowi okrągłą trzypoziomową platformę zbudowaną z marmuru. Trzy piętra wyobrażają kolejno od dołu – człowieka, Ziemię i Niebo. Ziemia była symbolizowana przez kwadrat, zaś Niebo przez koło. Zupełnie innego typu budowlą w Pekinie jest Stadion Narodowy, znany również jako Ptasie Gniazdo, jest to stadion-gigant zbudowany na Igrzyska Olimpijskie w 2008 konstrukcję otula misterna plątanina stalowych belek i drutów o wadze około 11200 ton przypominając gniazdo stąd określenie. Budowla ma 330 m długości, 220 m szerokości i 69,2 m wysokości. Jej widok robi wielkie wrażenie.