Tower of London i Tower Bridge

Londyn to nie tylko stolica Wielkiej Brytanii, ale miasto pełne zabytków, między innymi jedną z największych atrakcji turystycznych Londynu stanowi Tower of London, aczkolwiek właściwa nazwa potocznej Tower to Her Majesty's Palace and Fortress, The Tower of London, czyli Pałac i Twierdza Jej Królewskiej Mości. Wzniesiona w 1078 roku przez Wilhelma Zdobywcę, służyła jako siedziba monarchów przez setki lat. Usytuowana na lewym brzegu Tamizy z murami obronnymi w kilku rzędach z kilkunastoma wieżyczkami i fosą wznosi się na trzydzieści metrów. Tuz obok mieści się inna atrakcja, będąca najpopularniejszym obok Big Bena obrazkiem z Londynu jaką jest Tower bridge.

Kluczową budowlą na terenie Tower jest White Tower czyli Biała Wieża, zachowana od 1100 roku z bogatą kolekcją zbroi i zbiorów muzealnych Sławą okryty jest także skarbiec z klejnotami i insygniami królewskimi, do najbardziej znanych należy berło z największym brylantem świata Cullinanem I. Z twierdzą Tower związana jest również legenda o żyjących sześciu krukach, których pobyt związany jest z istnieniem Londynu. Aby nigdy nie opuściły Tower spętano im skrzydła na wszelki wypadek spełnienia się legendy. Inna wersja legendy głosi o zależności kruków w wieżach Tower i istnieniu imperium brytyjskiego i powstała w epoce wiktoriańskiej, dzięki czemu kruki stały się symbolem Tower. Twierdza Tower słynie również z funkcji więzienia, jaką pełniło w  historii m. in. dla Henryka IV, Anny Boleyn, czy Thomasa More'a. Przez lata pełniła różne funkcje, dziś zamieszkiwana przez strażników zwanych Yeomen Warders.


Od nazwy Tower pochodzi określenie najsłynniejszego mostu w Anglii jakim jest Tower bridge, czyli w dosłownym tłumaczeniu Most Wieży, mieszczący się nieopodal Tower, na rzece Tamizie, w swej konstrukcji jest mostem zwodzonym i wieże swą historię z rokiem 1872. początkowo jego mechanizm napędzała maszyna parowa i był uznawany za szczyt osiągnięć inżynierii, porównywany z budowlą wieży Eiffela. Budowa dwóch bliźniaczych wież w stylu wiktoriańskim trwała osiem lat, po czym w 1894 roku most został oddany do użytku. Most służy nie tylko komunikacji między jednym a drugim brzegiem rzeki, ale również podnoszony jest umożliwiając wpłynięcie do centrum Londynu wysokim statkom, co obecnie następuje kilka razy w tygodniu, znacznie rzadziej niż kiedyś. Architektem mostu był Horace Jones, który zastosował modny wówczas stalowy szkielet obłożony kamieniem w stylu neogotyckim. Wieże mostu połączone są dwoma kładkami dla pieszych na wysokości 34 metry nad poziomem jezdni i 44 metry ponad poziomem wody, skąd roztacza się piękny widok na Tamizę i Londyn.

Zdjęcia: